Een extra weekje 'vakantie'

Een gezin runnen als alles zijn gangetje gaat is soms al een uitdaging, maar als iedereen dan ook nog eens ziek is vraagt dit helemaal het nodige van iedere ouder. In deze blog geeft Ariënne een eerlijk inkijkje in haar leven en hoe zij hiervan probeert te genieten.

De afgelopen weken gaat het al mega rond. Wij lijken de dans te ontspringen. Ook niet perse mijn favoriet, zieke kindjes. Maar als we in het weekend al een beetje twijfelen aan hun fitheid, blijken de oudsten op maandagochtend ziek. Dinsdag gaat de jongste met lichte verhoging naar opvang, maar komt ´s middags ook ziek thuis. Maandagochtend breng ik ze alle drie nog even gauw bij mijn moeder voor een gebedsmoment op school en dinsdag kan ik met twee gezellige zieke jongentjes zelfs nog wat voor mijn werk doen. Gelukkig was mijn agenda de rest van de week niet heel vol en had ik de mogelijkheid om thuis bij ze te zijn. Er volgt anderhalve week zieke kindjes. Het is de laatste week voor de voorjaarsvakantie. De kinderen zien het bijna als een week eerder vakantie als er ook nog eens sneeuw ligt in de eerste dagen ziek zijn. Gelukkig kunnen ze daar ondanks hun ziek zijn nog even van genieten.

Het contrast van het moederschap wordt in zo´n week opnieuw zichtbaar. Ik lees wat vaker boekjes voor, er worden veel knuffels uitgedeeld en alles gaat in een rustiger tempo. Tegelijkertijd ben ik als moeder juist ook wel wat meer moe (lees: korte nachten), sneller prikkelbaar en moeten veel dingen ook gewoon doorgaan. Het is zoeken naar een balans. Maar ik besef me ook dat ik dat dankbaar ben dat ik deze mogelijkheden heb. Ik heb mijn werk in de afgelopen jaren zo kunnen aanpassen dat ik flexibel ben voor mijn gezin en weinig uren werk. Nadeel is wel dat ik met regelmaat in de avond nog mijn laptop op schoot heb. Maar deze weken van ziek doen me ook beseffen welke kansen dit geeft.

En nog over dat contrast in het moederschap. Als ik die week te fel heb gereageerd en aan een van mijn kinderen excuses aanbied, lijk ik daar zelf het meeste last van te hebben. Ik voel me nog vervelend over de situatie, maar wordt alweer de ‘liefste’ moeder genoemd. En ontvang in de week nog een fantastisch liefdesverklaring op brief van mijn 6 jarige groep 3-er. Wat een dankbare taak om moeder te zijn, wat kan je genieten van die lekkere knuffels, en wat is het soms een uitdaging! Ook als je zo’n week van zieke kindjes heel anders ervaart, of wellicht juist niet de mogelijkheid hebt om zelf voor ze kunnen zorgen en van alles moet regelen. Ik hoop dat je alsnog dan in de kleine momentjes wel echt even bewust kan genieten van het geven van wat extra aandacht.

PS: Volgende week lanceren wij een nieuwe community! Hierin delen we exclusieve content rondom Christelijk Opvoeden. Wil jij hier ook bij zijn? Hou onze social media dan in de gaten!